Jag cykelpendlar ca 15km enkel väg genom Göteborg från östra sidan (Partille kommun) till västra (Röda sten) på en framhjulsdriven lågracer. Det som andra har sagt om lågracerns för- och nackdelar stämmer även in på mig, möjligen med undantaget att jag faktiskt tycker att den är ganska lättmanövrerad i lågfart. Och det är faktiskt helt OK vändradie på den.
På den ständigt vindhärjade rakan förbi Danmarks- och Tysklandsterminalerna, och andra liknande rakor, hörs ofta mitt vansinnesskratt då jag fullkomligt mosar motvindströtta upprättcyklister på min oljade blixt. Det år otroligt skönt :)
Men mitt i stan, med massor av start och stopp, spårvägsspår, trottoarkanter, proppfullt med gående och ständiga incidenter, så blir oljade blixten till en åbäkig elefant. Och det är mycket skymd sikt bakom bilar, buskar och sånt. Över biltak behöver man inte se, men man behöver se över motorhuven på dem...
Mitt i Gbg ska man ha en fjädrad mountainbike eller högracer typ Azubs om man ska ta sig fram riktigt snabbt - då är man iofs inte heller nödvändigtvis särskilt laglig, men fort går det.
Finns nån spännande tysk individ som gjorde ett hembygge med en ram som gick att byta mellan mid/lågracer och relativt upprätt ställning typ HP Velotechnik Grasshopper - under färd. Det var kobolt. Jag vet inte vad den vägde, men idén var finfin.