Ja, eftersom jag nämns så skriver jag också ett svar, även om mycket har nämnts. Bacchetta beskriver ju Giro 26, som jag utgått ifrån, som en "commuter" och till det är den mycket bra. Stora hjul (559) med tjocka däck (Marathon Supreme) rullar lätt och klarar kanter och ojämnheter bra, vilket det ju finns gott om på cykelvägarna i stan. Och lågräserns lägre luftmotstånd har man inte så mycket nytta av i stan. Man syns och ser bra och den korta hjulbasen gör vändradien liten och eventuell kontakt med framhjulet lär man sig att undvika.
Enda nackdelen är att en högräser är lite svårstartad pga att vevpartiet är långt från marken, så att stå still och ha en fot på pedalen för start och en i marken är rätt nära spagat. Man är också känslig för obalans när man står så. Jag har faktiskt vält vid stillastående några gånger i just den situationen.
Jag har också med tiden börjat köra mer "som en bil" för att slippa incidenter på cykelbanor med skymd sikt och alltför tvära svängar. Det är ju lite pinsamt för cykelbanebyggarna, men jag kör hellre på lågtrafikerade bilgator, där man kan hålla bättre fart än på många alltför smala kombinerade cykel- och gångbanor.
Jag håller också med om att spårbildning är värre än snö, även om snö gör fördelen av liggcykel mindre. Man kommer ju inte upp i sån fart att det lägre luftmotståndet gör nytta. När det är löst grus, is- och spår men i övrigt hårt och lättcyklat tar jag lågräsern med stödhjulen. (stödhjulen sitter 1 dm över marken och är bara till för eventuella kullkörningar) Speciellt när jag ska lite längre och det är huvudsakligen snabb landsvägskörning.