Jag var ju också inne på att den förde tankarna till Willis, men var en aning mer positiv. Intressant att se en annan tolkning. Men jag antar att det i vart fall delvis beror på vad man tycker om CW.
B-L
----- Original Message ----- From: "Tommy Persson" tpe@ida.liu.se To: lsff-book@lists.lysator.liu.se Sent: Tuesday, June 30, 2009 12:01 AM Subject: [Lsff-book] Novella
Intressant bloginlägg med intressanta kommentarer:
http://wrongquestions.blogspot.com/2009/05/2009-hugo-awards-novella-shortlis...
Jag gillar kommentaren om The Erdman Nexus:
"The Erdmann Nexus" put me very strongly in mind of Connie Willis. Like so many of Willis's stories, it is overlong and mired in minutiae, achieving characterization by pounding clichés into the wall--the gabby grandmother who simply will not shut up, the born again Christian whose every other utterance is a Bible quote, the hippie who drops terms like satori and trishna in casual conversation and offers her guests green tea. Just about the only multi-dimensional character is Carrie, an attendant at the retirement home, whose tirelessness in pursuit of an explanation for Erdmann's predicament stands in stark contrast to her inability to break away from an abusive relationship, but she quickly becomes mired in a predictable (and, again, rather Willis-like) romantic subplot. And, as in a Willis story (and as many of the reviewers quoted in the Torque Control discussion post have noted) the solution is heavily telegraphed and takes forever to be revealed--or maybe it just seems that way because there are so many painstakingly detailed stereotypes to wade through before we get to it. Obviously, writing a story that recalls Connie Willis is hardly a losing proposition as far the Hugo is concerned, but for my money one of her is more than enough.